این شهر با موقعیت جلگه ای ، در مختصات جغرافیایی 60کیلومتری شهر رشت و ارتفاع 5 متری از سطح دریای خزر واقع شده است . شهر لنگرود در 12 کیلومتری شمال شرقی لاهیجان و ده کیلومتری شمال غرب رودسر ، در دشتی باز و وسیع واقع شده است . این شهر نیز از شهرهای نسبتا قدیمی گیلان است و از زمانی که تجارت در گیلان رونق یافت ، توسعه پیدا کرد . در گذشته لنگرود مهمترین منطقه کشت کنف در گیلان بود و چمخاله نیز ، یکی از نقاط توریستی گیلان بشمار می آید.
متن کامل در ادامه مطلب ...
لنگرود دارای قدمت تاریخی زیادی است و نام آن 900سال قبل (512 هجری قبری ) در کتب تاریخی آمده است. بافت قومی مردم ، گیلک و به زبان گیلکی با لهجه بیه پس تکلم می کنند. در زمینه کشاورزی خصوصا کشف کنف از شهر های مهم محسوب گردیده ، همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع از جمله تفنگ سازی (شکاری ) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت ، خریداران زیادی داشته است . شهرستان لنگرود دارای سه بخش مرکزی ، اطاقور و کومله می باشد. شهر لنگرود در گذشته مانند دیگر شهرهای گیلان از خانه های پراکنده ای بین مزارع و توتستان و بیشه ها تشکیل می شده که به تدریج فاصله خانه ها کمتر شد و کوی ها بوجود آمدند. کشاورزی در لنگرود همچون دیگر مناطق استان گیلان ، از رونق برخوردار است و از محصولات عمده آن می توان انواع برنج ، چای و صیفی جات را نام برد . صید ماهی و بامبو بافی نیز از دیگر فعالیت های رایج در این شهر ستان می باشد.
شهرستان
لنگرود در استان گیلان و مابین دو شهرستان لاهیجان و رودسر قرار دارد این
شهرستان در فاصله 60 کیلومتری رشت (مرکز استان) واقع شده است و از طرف
شمال و غرب به شهرستان لاهیجان،از طرف شرق به دریای مازندران و از طرفی به
شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهر املش (از شهرهای رودسر) منتهی
میگردد. در سال 1275 ه.ق /1230 ه .ش جمعیت این شهر دو هزار نفر بوده است.
اما در سرشماری عمومی نفوس سال 1375 ه.ش جمعیت این شهرستان به 135922 نفر
رسیده که از این تعداد 65973 نفر در شهر لنگرود زندگی می کنند. هم اکنون
شهرستان لنگرود بالغ بر ۱۴۰هزار نفر جمعیت دارد. دین مردمان این شهر
اسلام می باشد.
این شهرستان در دوره سلجوقیان و خوارزمشاهیان جزئی از
لاهیجان مرکز ولایت بیه پیش بوده و بوسیله سلاطین محلی یعنی سادات کیا
اداره میشده است. در دوره قاجاریه به این نواحی چندان توجهی نمیشد حتی در
اواخر همین دوره به علت نابسامانی اوضاع داخلی لنگرود و نواحی اطراف آن
صحنه پیکار و کشمشهای گردنکشانی بود که هریک سودای خانی در مخیله خود
میپروراندند.
ترقیات این شهر با روی کار آمدن رضا شاه آغاز میگردد
البته به علت شروع جنگ جهانی دوم مجال انجام شهر سازی با اسلوب جدید در
لنگرود حاصل نگردید ولی در سالهای اخیر بیش از پیش این شهر با حومه آن به
ترقیات و پیشرفتهای سریعی نایل آمدهاند. بافت قومی مردم لنگرود گیلک و به
زبان گیلکی با لهجه بیه پیش تکلم میکنند. از نوشتههای تاریخی چنین
استنباط میشود که زمینهای اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و
توسعه بازرگانی در گیلان، لنگرود هم رونق یافته و در زمینههای کشاورزی
خصوصاً کشت کنف از شهرهای مهم محسوب گردیده، همچنین در زمینه صنعت دارای
صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شکاری) بوده که به علت مرغوبیت و کیفیت،
خریدران زیادی داشته است. رابینو جهانگرد معروف درخصوص لنگرود چنین
مینویسد: «کنارههای رودخانه لنگرود زیباترین منظرهای است که من در
ایران دیده ام».
لنگرود دارای هشت محله به نامهای فشکالی محله ، سوتال
محله، در مسجد، کاسه گر محله، قصاب محله،گشته مردخال،انزلی محله و راه
پشته است که هر یک دارای اعتبار خاصی است.بندر چمخاله که در شش کیلومتری
لنگرود قراردارد از جاذبههای گردشگری است و همانند دیگر بنادر دارای
فعالیتهای تجاری بوده که در حال حاضر بسیار محدود است. طبیعت مناسب سبب
گردیده مردم لنگرود به کارهای کشاورزی علاقهمند باشند.محصولات این شهرستان
عبارتند از چای و برنج و کنف و ابریشم و سیفی جات خربزهآن به علت شیرینی
و خوبی جنس در سراسر شمال ایران مشهور است. روستاییان در دهات و قصبات
اطراف با وسایل نقلیه مختلف من جمله قایق محصولات خود را به لنگرود
میآورند. این قایقهای کوچک که اغلب آنها ارتفاعشان تا سطح آب از 40
سانتیمتر تجاوز نمیکند به زبان محلی نو (Now) خوانده میشود. روستاییان
پس از فروش فرآوردههای خود با خرید قند و شکر و قماش و سایر مایحتاج
ضروری به روستاها باز میگردند معمولاً روزهای دوشنبه و چهارشنبه هنگام
تشکیل بازار عمومی است که در دهات گیلان به آن گوراب Gourab میگویند. آنچه
در این شهر و سایر شهرهای گیلان جلب توجه میکند پوشش اغلب خانهها
بوسیله سفال است که آنها را از سایر شهرهای ایران متمایز میسازد ولی اندک
اندک پوشش فلزی(شیروانی) جای سفال را خواهد گرفت…..
در لنگرود و
اطراف آن بناهای تاریخی متعددی وجود داشته است که اکنون اثری از آنها
برجای نیست آب و هوای مرطوب این ناحیه استفاده از مصالح ساختمانی کم دوام
ایجاد حریقهای مکرر و عدم توجه مردم سبب نابودی آنها گشته است.از آنچه بر
جای مانده است پارهای را برگزیدهام و مشخصات آنها را به اختصار بیان
مینمایم :
پل خشتی لنگرود این پل روی رودخانه ای که لنگرود نام دارد و
آب آن از یکی از نهرهای سفیدرود است،و از میان داخل شهر می گذرد، بناء شده
است.طول این پل بالغ بر 37 متر است و عرض آن 5/4 متر و ارتفاع بلندترین
نقطه پل از سطح رودخانه 70/9 سانتی متر است. که دو قسمت شهر فشکالی محله
را به راه پشته متصل می سازد.این پل را شخصی به نام (حاجی آقا پرد) ساخته و
بنابر روایتی پل مزبور در محل پل قدیمی بدستور حاجی آقا بزرگ منجم باشی،
در زمان سلطنت فتحعلی شاه، ساخته شده است.و در کتاب (دارالمرز ولایت
،گیلان،رابینو) در مورد این پل چنین آمده است: پل خشتی لنگرود،پلی که با
آجر و ساروج ساخته شده و دارای دو دهانه فراخ برای عبور کشتی است،37 متر
طول و12 متر ارتفاع دارد و مربوط به دوران صفویه است، در بعضی جاها نیز به
عهد تیموری و ایلخانیان نسبت می دهند.
تالاب بین المللی کیا کلایه ، پارک فجر ، ساحل چمخاله ، منطقه لیلا کوه ، پارک جنگلی بلورد کان ، پارک جنگلی خرما ، منطقه ییلاقی هلود ، پارک جنگلی مریدان ، غار لیارود ، پل خشتی لنگرود ، خانه های منجم باشی و دریا بیگی ، قلعه درزبن، پل آجری بلورد کان ، بافت تاریخی لنگرود ، مجموعه دریا بیگی.
اماکن مذهبی شهرستان
بقعه سید محمد تقی ( کوشالشاد) مسجد جامع لنگرود ، بقعه ملاط ، بقعه آقا سید حسین لنگرود.
پارک بازار لنگرود ، پارک فجر لنگرود ، میدان فرمانداری ، شهرداری لنگرود ، اداره پست شهرستان لنگرود ، جاده چمخاله ، اطاقور ، پل خشتی لنگرود ، کومله ، خرشتم ، گیلان سرای من ، می گیلان ، سایت گیلان سرای من به نشانی www.gilan.tk ، دورنمای شهر لنگرود ، داماش لنگرود ، لیلاشهر ، کلوچه جوادیان لنگرود ، ساحل چمخاله ، اجاره ، ویلا ، دریا ، چاف ، کیاشهر ،لیلاکوه ، شهر من لنگرود ، گیلانیها ، پارک جنگلی خرما-سیزکوه ، قدمت لنگرود ، معرفی لنگرود ، ملاط ، پرشکوه ، کومله 4راه ، شلمان رود ، کارخانه بندری و صابونچی ، نگین سبز کومله ، بلوردکان ، توریست ، سفیدآستانه ، نادرشاه، نوروز 91 لنگرود ، تصاویر زیبایی لنگرود
چه شهر قشنگی
اصفهان ما که خوشکید