سال 97 بود که سفر ناگهانی با دوستان عزیزم به شمال ایران را آغاز کرده و پس از گذر از مسیر پر پیچ و خم جاده های با صفای گیلان ، وارد تابستان نشین املش شدیم . کمی خسته راه بودیم که با دیدن مناظر روحی تازه در گروه دمیده شدو خستگی از یادمان رفت .
در ادامه عکس هایی از مناظر را برایتان بارگذاری می کنم ، اما این نکته را در نظر بگرید که در گذشته برای رعایت حال بازدید کنندگان عزیز ، کیفیت عکس های وبلاگ را با توجه به سرعت آن زمان می کاستم اما با توجه به سرعت بالاتر اینترنت این کار را ضروری ندانستم و تصاویر با کیفیت اصلی را با شما به اشتراک می گذارم.
جاده ای که در راس الخط این کوه زیبا کشیده شده آنرا به بخش شرقی و غربی تقسیم نموده - ضلع غربی آن از لحاظ منظره چشم گیر تر می باشد . عزیزانی که به این منظقه سفر می کنند حتما در این لوکیشین عکس یادگاری می گیرند . لطفا توجه داشته باشید مراقب بوته های چای باشید ... در روزهایی که آسمان صاف و بدون قبار است این منظره تلفیقی از کوه و دریا است که باید به چشم دید ، منظره ای که دوربین از به تصویر کشیدن آن عاجز است .
در این منطقه شیب کوه به حدی است که مانع از حرکت سریع خواهد شد .
انتهای این جاده زیبا وارد به مناطق بکر جنگلی خواهد شد ، قابل توجه دوستان علاقه مند به رشته موتور کراس در گیلان که روز های تعطیل این جاده مکان تردد این ورزشکاران برای حضور در مسابقات محلی می باشد . به نظر بنده کمی گمنامی این مناطق به حفاظت از منابع طبیعی کمک شایانی خواهد کرد لذا تصاویر مربوط به این بخش را قرار نمی دهم و فعلا به معرفی تابستان نشین اکتفا می کنم .
از حسین عزیز بابت عکس برداری تشکر ویژه دارم.
داشتم فکر می کردم که برای سفرهای نوروزی امسال (نوروز 1400) کجای سرزمین مادریم گیلان را نگشته ام ، گفتم یه سری به موتور جستجو بزنم و به جاهای جدید یه سری بزنم - هر چند به خاطر شرایط کرونایی شاید دوستان بگویند پس رعایت پروتکل های بهداشتی چه می شود - حق می دهم اما یکسال و نیم از این وضع گذشته اما چه کنیم دل هوای دیار کرده ، بگذریم !
درحین جستجو در گوگل به ناگهان وبلاگی که در دوره نوجوانی اداره می کردم نمایان شد .جالب بود برایم ، اتفاقی بود و کاملا از یادم رفته بود ... وبلاگی که برای شناساندن روستای زیبای خرشتم و سرزمین مادریمان بنام گیلان سرای من راه اندازی کرده بودم .خلاصه واردش شدم و دیدم نیازی به تغییرات داره . و این ایده به ذهنم خطور کرد که پستهای جدیدی از خاطراتم را با شما به اشتراک بگذارم
ممکنه کیفیت عکسها مطلوب به نظر نرسد ، اما شما لطفا به پای آماتور بودن عکاس بگذارید و با دید مثبت به آن بنگرید، شاید دوستانی که از شبکه اجتماعی خسته شده اند و به خاطر مسافت طولانی و مباحث قرنطینه نتوانند بزودی به این مناطق سفر کنند و شاید هم روی آماده سازی سفر پس از شرایط کرونایی روی آن حساب نمایند .